Bazı insanlar vardır, normalde emekli olsa bile hayattan emeklilik olmuyor.

Kendinizi hizmet bekleyen insanlardan alıkoyamıyorsunuz!

Hele birde siyasetçiyseniz..

Hele birde hemşehrilerinize hizmet aşkıyla doluysanız..

Yaşınız kaç olursa olsun, kendinizi toplumdan geri çekemiyorsunuz.

Kendinizi insanlardan soyutlayamıyorsunuz.

Size verilen görevi en iyi şekilde yapabilmek için birçok fedakarlıklarda bulunuyorsunuz..

xx

Mesela gerektiği zamanlarda ailenizin yanında olamayabiliyorsunuz..

Düzenli yemek yiyemiyorsunuz..

Düzenli uyku uyuyamıyorsunuz.

Sevdiklerinize vakit ayıramıyorsunuz..

Özel hayatınız belkide sıfıra iniyor.

xx

Mesela; Doktorsunuz..

Sizi gecenin bir yarısında uyandırıyorlar..

“Doktor, acil yetişin hastamız var” diyorlar..

Sıcacık yatağınızı terk edip “Sabahı bekle kardeşim” diyemiyorsunuz..

Yada, İtfaiyecisiniz..

Orman yada ev veya işyeri yangını oluyor gecenin bir yarısı..

“Bekleyin sabah olsun, sonra yangını söndürürüz” diyebiliyor musunuz?

Diyemezsiniz..

Veyahutta Gazetecisiniz..

Büyük bir olay olmuş gecenin bir yarısı..

Yangın, sel, feci trafik kazası, bombalama vs. vs..

“Bana ne kardeşim” deme lüksünüz yok..

Yada  Siyasetçisiniz..

Özellikle de yerel yönetimlerde önemli bir görev üstlenmişsiniz.

Vatandaşa verdiğiniz sözler var. Yetimin hakkını kimseye yedirmeme sorumluluğunuz var. Gece gündüz çalışıyorsunuz. Bir gece yarısı aşırı yağmur yağıyor, yollar, zemin katlardaki evler su doluyor.. İnsanlar yataklarında uyuyamıyorsa, siz bunlara aldırış etmeyip uyumaya devam edebilir misiniz?

Deprem olmuş (Allah etmesin), bir kentin belediye başkanı yada sorumluluk taşıyan bir siyasetçisisiniz..

“Bana bir şey olmaz, başkasından bana ne” diyemezsiniz..

Hak var, hukuk var, adalet var..

Bir de vicdanınız var. Vicdanınızın sesine kulak asmamak olur mu?

Tüm bunların yanında en acısı nedir biliyor musunuz?

Anneniz, babanız, kardeşiniz, evladınız yada bir başka çok yakınınız aniden hastalansa, (Allah gecinden versin) hayata gözlerini yumsa, işi gücü ve sorumluluğunu bir kenara bırakıp  “Bana ne” deme lüksünüz hiç yok!

Çünkü görev kutsaldır..

Görev aşkı bir başka aşktır..

xx

3-5  gün önce  Tarsusluların evladı, Mersin’lilerin Büyükşehir belediye başkanı sayın Vahap Seçer’in çok sevdiği bir kız kardeşi hayata gözlerini yumdu.

Bir süredir rahatsız olan ve Mersin’de tedavisi devam etmekte olan Doç. Dr. Arzu Seçer hanım gencecik yaşında aramızdan ayrıldı.. Yine Seçer ailesinin ağabeyleri Uğur Can Seçer de  geçen yıl vefat etmiş ve Seçer ailesi yine büyük bir acı yaşamıştı.. Bu kez küçük kardeşlerden Arzu hanımın vefatı acıların üzerine acı getirdi. Öncelikle merhume kız kardeşimize Allah’tan rahmet diliyorum. Sevenlerinin ve Seçer ailesinin acılarını paylaşıyorum..

xx

Cenaze törenine katılamadığım için üzgünüm. Bu nedenle buradan tekrar taziyelerimi sunuyorum. Allah,  Arzu Seçer ablamızın  mekanını cennet eylesin. Sevenlerinin acısını hafifletsin.

Video kayıtlarından izlediğime göre, Arzu Seçer hanımın cenaze törenine bırakın Tarsus , Mersin ve Adana’yı, Ankara’dan Anamur’dan birçok tanıdık ve seveni gelmişti.

Mersin Valisi Atilla Toros ve Mersin’in tüm ilçe belediye başkanları, siyasetçiler, bazı milletvekilleri, adını sayamadığımız binlerce insan koşa koşa Tarsus’a gelmişlerdi. Hepsi de  başkan Vahap Seçer ile kardeşi Ali Seçer’in nezdinde Seçer ailesinin acılarını paylaşırken, dualarını da merhume ablamızdan eksik etmediler.

Bu kadar insanı davet etseniz bile bir araya toplamak kolay değil. Geçen yılda yine Seçerlerin Uğur Can ağabeyin cenaze töreninde yine aynı kalabalık  Tarsus’ta Güney mezarlığında toplanmıştı. Bu kez kız kardeşlerinden Arzu Seçer’e son görevini yapmak için binlerce insan Tarsus’a akın etti. Bu kalabalık, bu sevgi seli elbette kolay kazanılmıyor. Başkan Vahap Seçer gerek iki dönem milletvekilliği yaptığı zamanlardan,  gerekse 7 yıla yakındır sürdürdüğü Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlık görevinden dolayı herkesin, herkesimin sevgisini ve saygısını kazanmış olmanın gereği bu ilgiye layıktır.

xx

Seçer ailesinin yaşadığı bunca acı elbette zaman zaman hepimizin başına gelecek.

Hepimiz bir gün en yakınlarımızı, en sevdiklerimizi kaybedeceğiz. Büyük acılar yaşayacağız. Çünkü;  bu doğanın kanunu..

Nasıl ki doğup dünyaya gelmek normalse, her canlı da bir gün gelecek ölümü tadacaktır.

Yani , topraktan geldik, yine  toprağa döneceğiz.

Ancak böyle durumlarda insanı teselli eden ve ayakta tutan ise acıların paylaşılmasıdır.

Bende tüm hemşehrileri gibi Seçer ailesinin acılarını paylaşıyorum.

Arzu Seçer’e de dualar gönderiyorum.

Mekanı cennet olsun diyorum…