Sabahleyin uyanır uyanmaz Bismillah deyip uyumadan önce yastığımın biraz ötesine bırakmış olduğum şarjı can çekişen telefonu elime aldım. Çeşitli kanallardaki haberlere göz gezdirmeye başladım. Birçoğu iç karartıcı cinstendi.  Savaşlar, yangınlar, aldatmalar, bitmeyen kavgalar...

         Ne savaşları durdurabilecek ne yangınları söndürebilecek ne ahlaksızları terbiye edecek ne de bitmeyen kavgaları bitirebilecek gücüm olmadığını bir kez daha fark ettim.

         Peygamberimize dil uzatarak haşa karikatürize etmeye yelten(diril)en zavallı(lar), gerçekte dış mihraklarca ayarlı bir saati bomba gibi toplumun huzurunu bozmakla görevli İslâm düşmanı had bilmez, insanlık yoksunu, ahlaksızlardan…

Kırılgan ateşkeslere…

Yatırımcılara verilen uyarıların yer aldığı videolardan…

Topluma örnek olması gerekirken ibret olan sözde sanatçılara…

Gol kaçırınca futbolculara küfür etmenin günah olup olmadığını sorgulayanlardan…

Yapay zekâ ile oluşturulan devlet büyüklerinin çocukluk halleriyle yaptıkları konuşmalara…

Çok bilenlerin ekonomi ile ilgili videolardan finans ile ilgili önerilerinden…

Fırından taze çıkmış müziklerle süslenen short videolardan…

İçinizi ısıtıp iştahınızı açan yemek pişirme videolarından…

Geniş bir yelpazenin önümüze açılmış her bir diliminde yer alan dünya haberlerine hızlıca göz gezdirdim…

Moralim bozulsa da sinir sisteminin bağışıklığından olsa gerek yılmadım.

Şu satırlara yazmaya devam etsem bir kitap oluşturabilecek bomboş içeriklere de baktım…

Boyun köküm ağrımaya başlamış, gözlerim sulanmıştı.

Yerimden doğrulup, hızlıca elimi yüzümü yıkayıp (diğer yaptıklarımın ayrıntısını kendime bırakıyorum), elbiselerimi giydim ve az sonra iş yerine geldim.

İş yerime geldiğimde kapıyı açıp koridorun sonundaki odama girer girmez,

Her sabah yaptığım ilk iş olan bilgisayarı açma işini yerine getirdim.

Evde sabahın erken saatlerinde gördüğüm aynı haberleri, görüntüleri işyerime ulaşıp ekranı açtığım bilgisayarın monitöründe de gördüm.

E mailleri sol üst köşeye açıp anına watsappı, facebooku, YouTubeyi yan yana farklı pencerelerde açtım.

Oynanması gereken yılın oyununa ait tekrar tekrar karşımıza çıkarılan reklamlara aldırış etmedim.

‘’Zamanın Kıymeti’’mi dediniz?...

Zamandan fazla neyimiz var dünyada…

Boş verin canım…

Öldükçe diriliriz biz… Üç canımız daha var…

Hayat dediğimiz şey oyun değil mi nasılsa…

İzlediklerime ek olarak bir sinema afişinin yanına duran izle butonuna tıkladım.

‘’Yarının Dünyası’’ adlı film dikkatimi çekti…

Çok zamanım yoktu hızlı geçtim.

Dikkatimi çeken bir iki sahne gördüm.

Anladığım kadarıyla, ufovari bir araçla başka gezegenden gelen bir adam:

İnsanoğlunun ‘’Her türlü uyarıya rağmen geri adım atmadığını, Ölümün bile onları korkutamadığını, kıyameti içtenlikle kabul ettiklerini’’ falan söylüyordu.

Devamında Bir yanda açlık… Öbür yanda Obezite… Her kötülüğü yapıyorlar… Dünyayı kirletiyorlar, yani her türlü haltı yemeğe getiriyorlar anlamında şeyler anlatıyordu.

Kız… Yakışıklı aktörümüz George Coloney’ e … Yanlış hatırlamıyorsam…

Gerçek suçlunun İnsanoğlu olmadığını, insanoğlunun Monitörler, ekranlar tarafından aldatıldığını ifade eden ‘’Evet, şimdi anladım galiba monitörlerin bizleri yanıltıp yönlendirdiği bir dünyadayız’’ tarzında şeyler söylüyordu…

Diğer gezegenden gelen adamın ‘’Olanlar Monitörün değil Sizin Suçunuz!!!.’’ Şeklinde cevap verdiğini hatırlıyorum.

Acaba yanlış mı hatırlıyorum, yoksa?...

 Her neyse, O demiyorsa ben diyorum kardeşim… OLANLAR MONİTÖRÜN SUÇU DEĞİL BİZİM SUÇUMUZ…!

         Yine yeni bir yazıda beraber olmak dileğiyle hoşçakalın, mutlu kalın, huzurla ve sağlıkla kalın.

                                                                                                                                                                                 Faruk RİFAİOĞLU…