Bugün, 14 Mayıs, Dünya Çiftçiler Günü. Toprağa can veren, alın teriyle bereketi yeşerten, soframızın vazgeçilmezi olan çiftçilerimizin günü kutlu olsun. Onların emeği sadece karnımızı doyurmakla kalmıyor, aslında hayatımızın her alanına dokunuyor. Belki ilk bakışta uzak gibi görünebilir ancak çiftçinin ürettiğiyle, inşa ettiğimiz yapılar arasında da derin ve vazgeçilmez bir bağ var.

Düşünün bir kere; bir binanın temelinden çatısına kadar kullanılan malzemelerin birçoğu dolaylı ya da dolaysız olarak toprağın ve çiftçinin emeğinin ürünüdür. İnşaatlarda kullanılan ahşap, orman köylüsünün ve dolayısıyla toprağın bize sunduğu bir nimettir. Kerestenin işlenmesi, taşınması ve yapılarda kullanılması ayrı bir süreç olsa da, başlangıç noktası yine doğa ve onunla özenle ilgilenen insandır.

Peki ya yediğimiz, içtiğimiz? İnşaat işçisinden mühendisine, mimarından yatırımcısına kadar bu sektörde çalışan binlerce insan, gün sonunda evine döndüğünde çiftçinin ürettiğiyle besleniyor. Sağlıklı ve dengeli beslenme, onların verimliliğini, motivasyonunu ve dolayısıyla inşa sürecinin kalitesini doğrudan etkiliyor. Tarladan sofraya uzanan bu zincirin her halkası kıymetli olsa da, ilk ve en temel halkası şüphesiz çiftçidir.

Dahası, kırsal kalkınma ve istihdam açısından da çiftçilik hayati bir öneme sahip. Çiftçilikle uğraşan aileler, sadece kendi geçimlerini sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda bulundukları bölgelerde ekonomik canlılığın da kaynağı oluyorlar. Bu canlılık, dolaylı olarak inşaat sektörüne de yansıyor. Kırsal bölgelerdeki refah artışı, yeni konut taleplerini de beraberinde getirebiliyor.

Ancak çiftçilerimiz bugün pek çok zorlukla karşı karşıya. İklim değişikliklerinin getirdiği kuraklık, sel gibi doğal afetler, girdi maliyetlerindeki artış, ürün fiyatlarındaki istikrarsızlık onların belini büküyor. Toprağa küsen çiftçi, sadece kendi geçimini zorlaştırmakla kalmıyor, tüm toplumu etkileyen bir zincirleme reaksiyona neden oluyor. Gıda güvenliğimizin tehlikeye girmesi, kırsal bölgelerden şehirlere göçün artması gibi sorunlar, dolaylı olarak inşaat sektörünü de olumsuz etkileyebiliyor.

Bugün bir ülke kendi çiftçisini ayakta tutamıyorsa, yarın gıda güvenliği krizleriyle karşılaşması kaçınılmazdır. Dünya artık “petrol savaşlarını” değil, gıda savaşlarını konuşuyor. Bu savaşta en büyük gücümüz, çiftçimize sahip çıkmak olacak.

Çiftçiyi desteklemek sadece ekonomik bir mesele değil; aynı zamanda bir millî güvenlik, kültürel miras ve yaşam hakkı meselesidir. Çünkü tarım bitirse, hayat da biter. Bize düşen ise, soframıza gelen her lokmanın ardındaki emeği görmek ve kıymet bilmek.

Çiftçiler Günü, aslında sadece bir takvim hatırlatması değil; alın terinin, sabrın, emeğin ve vefanın adıdır. O gün tarlada doğan güne, gece bitmeden uyanan; traktörün sesini ezanla karıştıran; güneşin altında yanarak bu ülkenin geleceğini yeşerten insanların günüdür. Bir ülkenin gerçek gücü, ne sadece fabrikalarında, ne sadece silahlarında, ne de dijital altyapısındadır. Gerçek güç, bir milleti doyurabilme kabiliyetindedir. Çünkü karnı tok olmayan bir toplumda kalkınmadan, refahtan, hatta demokrasiden söz etmek bile zordur.

Ve bu büyük gücün arkasındaki sessiz kahraman, çiftçidir. Bu nedenle, 14 Mayıs Dünya Çiftçiler Günü'nde sadece çiftçilerimizin gününü kutlamakla kalmamalı, aynı zamanda onların sorunlarına da dikkat çekmeli ve çözüm yolları aramalıyız. Sürdürülebilir tarım politikalarıyla çiftçilerimizin desteklenmesi, onların emeğinin karşılığını alması, sadece onların değil, tüm toplumun geleceği için hayati önem taşıyor. Unutmayalım ki, toprağa atılan her tohum, sadece bir ürünün değil, aynı zamanda bir umudun, bir geleceğin de başlangıcıdır. Çiftçilerimizin emeğiyle yeşeren bu umutlar, sadece soframızı değil, inşa ettiğimiz hayatları da besliyor. Onlara hak ettikleri değeri vermek, hepimizin ortak sorumluluğudur.