“Sınır” dediğimizde çoğumuzun aklına ülkeler, haritalar, komşular, bahçeler gelir. Ama asıl önemli olan, görünmeyen sınırlardır. Yani insanın kendi sınırları.

Peki bir insanın sınırı nedir? Fiziksel, duygusal, zihinsel ve sosyal alanlarını korumak, kendini güvende hissetmek için, diğer insanlarla arasında oluşturduğu çizgiler ve kısıtlamalardır. Oluşturulan sınırların amacı, insanı hem fiziksel hem de psikolojik olarak korumaktır.

Öyleyse; bu sınırlar nerede başlar, nerede biter?

Kimi zaman fiziksel alanda: Ne kadar koşabileceğimizi ne kadar ağırlık kaldırabileceğimiz, nerede duracağımız bellidir. Ama mesele duygusal ve zihinsel sınırlara geldiğinde iş karışır. İşte en çok da burada zorlanırız.

Hayat içinde pek çok rol üstleniyoruz. Evde anne, baba, kardeş ya da eş. İş yerinde çalışan veya yönetici, dışarıda ise arkadaş… Hangi rolde olursak olalım, ilişkilerimizin sağlıklı olması sınırlarımızı bilmemize bağlıdır. Çünkü sınır koymak, karşımızdakine duyduğumuz saygı kadar kendimize saygının da göstergesidir.

Şunu kabul edelim ki, sınırları korumak kolay değildir. “Hayır” dediğimizde, çoğu zaman bencillik yapıyormuşuz gibi hissettirirler ama gerçek tam tersidir. Çoğumuzun istemediği halde evet dediği zamanlar olmuştur. Oysa “hayır” demek, sınırlarımızı korumanın en güçlü aracıdır. “Hayır” demek, hem benliğimizi hem de ilişkilerimizi koruyan en güçlü kelimedir.

Duygusal sınır ihlallerini duymayan var mı?

“Beni seviyorsan bunu yapmalısın.”

“Ben olmasaydım sen başaramazdın.”

Böylesi cümlelerle karşıdakine suçluluk hissettirerek sınırları zorlamaktır. İhlalin adıdır bu. Ve biz, bu ihlallere boyun eğdikçe kendi alanımızdan vazgeçmiş oluruz.

Unutmayalım, sınır koymak duvar örmek değildir. Aksine, ilişkileri daha güvenli hale getirir. Çünkü nerede durduğunu bilen insan, tutarlı davranarak hem kendini hem de karşıdakini rahatlatır. Onun “evet”i gerçekten evet, ‘hayır’ı da kesin bir ’hayır’dır.

Kendi sınırlarını savunan insan, benliğini korur. Benliğini koruyan insan ise hayatı anlamlandırır. Ve en önemlisi: Sınır koymak zayıflık değil, aksine insanın sahip olabileceği en büyük güçtür.