Her yıl, neredeyse 20 yıldır Temmuz ayının ilk haftasında kaleme aldığım bir yazı vardır:  1 Temmuz Denizcilik ve Kabotaj Bayramı

“Deniz Kenti”  sıfatının yakıştığı  kentlerin başında Mersin gelir.

Türkiye’nin en önemli limanının Mersin’de olması ve Mersin’de bir Deniz Ticaret Odası’nın bulunması, bu sıfatı daha anlamlı kılar.

Çocukluğumdan hatırlarım; 1 Temmuz Denizcilik ve Kabotaj Bayramı, adına yakışır biçimde, bir bayram havasında kutlanırdı.

Giderek bu kutlamalar sönükleşti; adeta bir formalite kutlamaya dönüştü:

Belediye Bandosu ile İstiklal Marşı okunur, Liman Başkanı 3 dakikalık bir konuşma yapar, katılan az sayıda kişi ( ki hemen hepsi kurumsal temsilcilerdir) hızla deniz kıyısına giderek denize bir çelenk atarlar ve tören 15 dakikada biter!

Sıklıkla Mersin’e hiç bir katkısının olmadığını yazdığım Mersin Deniz Ticaret Odası (MDTO) en azından  “yılda bir gün olsun kendini ve denizi hatırlar” diye düşünsek de, yanılırız.

Deniz Kenti Mersin’de, bugüne kadar deniz farkındalığı yaratamayan bir oluşumda ibaret Mersin Deniz Ticaret Odası!

Çalışmalarını, deniz ticaretiyle meşgul bir sektör bazına indirgeyen, deniz’le kent sosyolojisi ve kültür kaynağı düzeyinde ilgilenmeye bir türlü geçememiş MDTO!

Çoğu ihmal edilmiş, kimi de yıllar sonra akıl edilmiş hizmet kalemleri kapsamına, doğrudan DENİZ’i bir kentsel zenginlik ve imkân olarak kaydetmemiş, DENİZ kültürü inşâsı bağlamında model projeleri hayata geçirme konusuna hiç girmemiştir. Deniz onlar için bir ticaret alanıdır; ötesine hiç dokunmazlar.

Üzülerek ; ihmalleriyle MDTO ‘yu  hatırlayalım mı?

*Nusrat Mayın Gemisini değerlendiremeyip, deniz şehrinden kara şehrine götürülmesine seyirci kaldılar,

*Aylık ‘’Mersin Deniz Ticareti’’ dergisinde denizcilikle alakası olmayan, siyasi ve taraflı önsöz yazılarıyla gereksiz, anlamsız bir kutup oluşturdular.

* Mersin’de binlerce insana katkı verecek, kentin ekonomisini geliştirecek tersane ve yat imalat sanayi kurulması konularında etkisiz kaldılar.

*  limanın genişlemesi meselesinde, önceki Büyükşehir yönetiminin “konteynerler kentin rüzgarını kesecek, görüntüyü bozacak” gibi ortaya koydukları komik sebeplere MDTO yönetimi sessiz kalmıştır.

*Denizcilik Fakültesi kurmayı, denizi olmayan kentlerden bile yıllar sonra daha yeni akıl ettiler.

*Konteyner Limanı’nı Mersin dışına planlanmasında duyarsız kaldılar.

* Limana turizmini destekleyecek kurvaziyer gemiler uğramasında bir çabaları olmadı.

* Diğer Akdeniz ülkelerine başlayan feribot seferleri bile devam ettirilememiştir.

Sonuçta, neredeyse çeyrek asırdır değişmeyen, “denizi, deniz kıyısındaki ofislerinden seyreden bir MDTO” yönetimiyle baş başayız...

Bugün stratejik ve ekonomik açıdan, özellikle enerji kaynakları bağlamında Doğu Akdeniz ve Kıbrıs konuları çok daha önem kazanmıştır.

Coğrafi konumlanma, özellikle de doğal tanımlama açısından bu kimlik elbette yerindedir; ama Mersin’de yaşayanlara bağışlanmış bu kimlik, bizzat Mersinliler tarafından nasıl algılanmış ve korunmuş? Bizler bu kimliğin kıymetini nasıl kötü kullanmışız?

Bugün denizlerdeki hidrokarbon yatakları, münhasır ekonomik bölgeler ve küresel stratejik hesaplar nedeniyle denizlerimizle ilgili askerî ve ekonomik pozisyon alışlar benzersiz bir önem kazanmıştır; özellikle Doğu Akdeniz, dolayısıyla Kıbrıs odaklı denizcilik politikamız ve bu bağlamda Mersin’in sahip olduğu yüksek değerli coğrafî konum, bu kentten sürdürülecek yakın çevre ilişkileri ve lojistik destek programları büyük önem kazanmıştır.

Kısa süre önce yazmıştım:

 “ MERSİN DENİZ TİCARET ODASI Z  “DOĞU AKDENİZ  DENİZ TİCARETİ”?

Kentimizde yapılan panelde  “Levant Deniz Ticareti” başlığı altında bölgenin denizcilik potansiyeli masaya yatırıldı. Panele Suriye Deniz Ticaret Odası Başkanı Mustafa Kanafani konuşmacı olarak katıldı ve Suriye’nin Levant bölgesindeki deniz ticaretinde yeri ve Türkiye ile iş birliği imkanlarını aktardı.

Suriye’nin Tartus Limanı ile işbirliği ve yeni ortak liman açılması konusu gündeme geldi.

Mustafa Kanafani,Türk şirketlerinin gecikmeden Suriye’ye gelmelerini ve kısa zamanda Tartus’ta bir ortak toplantı yapılmasını istedi.

Peki, bu panelde en başta kimin olması gerekirdi?  Soru bile gereksiz: 

Mersin Deniz Ticaret Odası ... Maalesef katılmadılar.

İlginçtir MDTO çıkardıkları derginin geçtiğimiz sayısında Tartus Limanı’na bir sayfa ayırmışlar.

Ne kadar büyük çelişki ki burada Tartus Limanı’nı anlatıyorlar ama daha birkaç hafta önce Mersin’e gelen Tartus Limanı için işbirliği öneren Suriye Deniz Ticaret Odası Başkanı ile görüşmüyorlar.

Sonuçta çeyrek asırdır yönetimde tüm heyecanını, çalışma azmini, Mersin sevdasını kaybetmiş bir MDTO kente katkısından vaz geçtik, Mersin’in eline geçecek fırsatlardan yararlanamamasına sebep olmakta.

Yapı tümden değişmeli ve Mersin’in bugünkü  gayretli, vizyoner, kent yöneticileri ve dinamiklerine uyum sağlamalıdır.

Özetle, sonuçta 1 Temmuz Denizcilik ve Kabotaj Bayramı bir özel gündür; bütün değeriyle kutlanmalıdır. Ama asıl olan Mersin’de deniz ve denizcilik kültürünün her anlamda güçlendirilmesi, denizden yararlanma bilincinin geliştirilmesidir.

Bu bağlamda MDTO’da  kendini dar bir ticaret sektörüyle sınırlamadan ve elbette asıl olarak o alanda yoğunlaşırken, kente de yüzünü dönmeli; Mersinli her bir hemşerinin denizle ilgisini kendine mesele edinmelidir. Dahası, kentin kaderini ve geleceğini etkileyecek denizle ilgili projeler, yatırımlar, düşünceler konusunda yıllardır süren uykudan uyanmalıdır.

HARUN ARSLAN…